PPE i PPK – co warto wiedzieć o programach oszczędnościowych?

PPE i PPK to formy długotrwałego oszczędzania na cele emerytalne, które realizowane są w firmach. Główną różnicą pomiędzy nimi jest obligatoryjność – pracodawca nie ma obowiązku tworzenia PPE, natomiast jest zobowiązany do stworzenia PPK. Oba rozwiązania służą systematycznemu gromadzeniu środków pieniężnych, które pracownik będzie mógł wykorzystać w określonym wieku.

PPE – co to takiego?

PPE to Pracownicze Programy Emerytalne. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że:

  • Ich stworzenie nie jest dla pracodawcy obowiązkowe. Jeżeli zdecyduje się on na wprowadzenie w firmie PPE, pracownicy nie muszą do nich przystąpić. 
  • Do programu mogą przystąpić osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę (w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy), mianowania, powołania oraz wyboru, jak również członkowie rolniczej spółdzielni produkcyjnej albo spółdzielni kółek rolniczych. 
  • W przypadku PPE mamy do czynienia ze składką podstawową finansowaną przez pracodawcę, której wysokość nie może przekroczyć 7% wynagrodzenia pracownika, a także ze składką dodatkową – dobrowolną, finansowaną przez pracownika, której wysokość nie może przekroczyć ustalonej kwoty. 
  • PPE nie są zasilane ze środków publicznych. Nie ma także konieczności odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne pracownika oraz pracodawcy od składki podstawowej.
  • Wypłata zgromadzonych środków (w całości lub w ratach) może nastąpić po ukończeniu przez danego pracownika 60 lat albo 55 lat i uzyskania uprawnień emerytalnych. 
  • Jeżeli pracownik zdecyduje się na wcześniejsze zlikwidowanie PPE, to konieczne jest zapłacenie podatku dochodowego oraz wpłacenie 30% sumy wszystkich składek podstawowych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

PPK – co to takiego?

PPK to Pracownicze Plany Kapitałowe, które nieco różnią się od Pracowniczych Programów Emerytalnych. Warto wiedzieć, że:

  • Utworzenie PPK jest dla pracodawcy obligatoryjne, chyba że w przedsiębiorstwie funkcjonuje już PPE (musi brać w nim udział co najmniej 25% zatrudnionych, a wysokość składki podstawowej finansowanej przez pracodawcę to minimum 3,5%). Do początku 2021 roku obowiązek ten obejmie wszystkie firmy oraz sektor publiczny.
  • Pracownicy do 55. roku życia są automatycznie zapisywani do planu, a pozostali – na podstawie ich pisemnej deklaracji. Przystąpić do niego mogą wszystkie osoby zatrudnione na umowy, od których odprowadza się składki na ubezpieczenie społeczne (warto pamiętać o tym, że składek na ubezpieczenie społeczne nie odlicza się od kwoty określanej jako dochód netto z pit 11 – podstawą do obliczenia składki jest wynagrodzenie brutto). Istnieje możliwość zrezygnowania z PPK.

Składki ZUS od umowy-zlecenia – przywilej czy kula u nogi?

  • Składka podstawowa, finansowana przez pracodawcę, wynosi maksymalnie 1,5% wynagrodzenia, natomiast składka podstawowa, finansowana przez pracownika – maksymalnie 2%. Możliwe jest także wpłacanie składek dodatkowych w wysokości do 2,5% wynagrodzenia (pracodawca) oraz do 2% wynagrodzenia (pracownik).
  • PPK są zasilane z budżetu państwa – pracownik otrzymuje 250 zł wpłaty powitalnej. Ma także możliwość uzyskania dopłaty rocznej (240 zł).
  • Wypłata środków może nastąpić, gdy pracownik skończy 60 lat. 25% zgromadzonego kapitału może wypłacić jednorazowo albo w ratach, a 75% w minimum 120 ratach miesięcznych. Inna możliwość to wypłata całości w minimum 120 ratach miesięcznych.

Komu przysługuje prawo do wcześniejszej emerytury?